Αργία στο δήμαρχο Στράτου Δημήτρη Μουρτζιάπη για παράβαση καθήκοντος.

Δύο μήνες αργία στο δήμαρχο Στράτου Αιτωλοακαρνανίας, Δημήτρη Μουρτζιάπη, επέβαλε το Πειθαρχικό Συμβούλιο λόγω παράβασης καθήκοντος.
Συγκεκριμένα, ο δήμαρχος Στράτου αποδείχθηκε ότι παραποιούσε και καθυστερούσε να παραδώσει στοιχεία φακέλλων εργαζομένων στο υπηρεσιακό συμβούλιο του δήμου, προκειμένου να μην γίνουν κρίσεις προϊσταμένου για συγκεκριμένη θέση στο δήμο.
Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr/

Ο Bουλευτής της Ν.Δ. Δ. Σταμάτης Υποψήφιος Δήμαρχος Αγρινίου

"Είναι τόσο έντονη ή επιθυμία των πολιτών να διεκδικήσω το Δήμο , που δεν μπορώ παρά να υπακούσω πλέον" δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βουλευτής...
Όπως σας είχαμε πει ήταν θέμα χρόνου ο Δ. Σταμάτης να ανασκευάσει τις πρόσφατες δηλώσεις του στο μονοπωλιακό σταθμό του Αγρινίου και να τεθεί στη διάθεση του κόμματος. Ήταν προφανές πως ο Βουλευτής ήθελε να σιγουρέψει την υποψηφιότητα του Π. Μοσχολιού και στη συνέχεια να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του. Σχεδόν λίγες ώρες μετά την γνωστοποίηση της πρόθεσης του ΠΑΣΟΚ να δώσει το χρίσμα στο Π. Μοσχολιό, ο Δ. Σταμάτης βγήκε στο δελτίο ειδήσεων του Περιφερειακού Σταθμού SUPER B για να ανακοινώσει την επιστροφή του στην αυτοδιοίκηση. Ο Βουλευτής μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού της Αχαϊκής Πρωτεύουσας είπε μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά « Είναι τόσο έντονη ή επιθυμία των πολιτών να διεκδικήσω το Δήμο , που δεν μπορώ παρά να υπακούσω πλέον». Όπως καταλαβαίνετε χαράς ευαγγέλια στη Ν.Δ. που μετά από μια πεντηκονταετία βλέπει το κάστρο του ΠΑΣΟΚ στο Αγρίνιο να κατεδαφίζεται! Ο Σταμάτης τους έβαλε στον ύπνο στο ΠΑΣΟΚ , κατάφερε να έχει τον αντίπαλο που θέλει και πλέον ετοιμάζεται να κατέβει και να πάρει «κεφάλια»!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΚΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ

ΧΘΕΣΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟΒΡΑΧΟ

Ποιοί θα πάρουν τελικά το χρίσμα στην Αιτωλοακαρνανία;

Ένα πρώτο δείγμα γραφής των αυτοδιοικητικών προθέσεων των κομματικών, και όχι μόνο, στελεχών του νομού μας που φέρονται να επιθυμούν την κάθοδό τους στην εκλογική αρένα του Νοεμβρίου, πήραμε χθες το βράδυ από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Αχελώου TV. Συγκεκριμένα, μέσα από ένα αναλυτικό ρεπορτάζ της Νανάς Θεοδωροπούλου και του Μάκη Μάκκα, οι περισσότεροι εκ των «μνηστήρων» εξέφρασαν τις επιθυμίες τους και τις απόψεις τους. Σε πολλές περιπτώσεις από τις τοποθετήσεις τους είτε έδωσαν τέλος σε παραπολιτικά σενάρια, είτε θόλωσαν ακόμη πιο πολύ το τοπίο, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως απαρέγκλιτης τήρησης της επικοινωνιακής πολιτικής που προς το παρόν επιλέγουν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα όσα ειπώθηκαν για τον 15ο πληθυσμιακά δήμο της χώρας μας. Την ώρα που ο νυν δήμαρχος Παύλος Μοσχολιός, φέρεται ως ο επικρατέστερος για το χρίσμα της Ιπποκράτους, έχοντας αρχίσει ήδη να κάνει τις εμφανίσεις του και εκτός των τειχών της πόλης, ο πολιτευτής Βασίλης Αντωνόπουλος δημόσια εξέφρασε την επιθυμία του να γίνει αυτός ο «εκλεκτός» του ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας ότι θα καταθέσει σχετική αίτηση. Μάλιστα προέβαλε ως επιχείρημα τις 25.000 ψήφους που έλαβε τον Οκτώβριο και το γεγονός ότι ήταν δεύτερος σε σταυρούς στο σύνολο του διευρυμένου πλέον Αγρινίου.

Απ την άλλη η είδηση έρχεται από το Δημήτρη Σταμάτη, ο οποίος τόνισε ότι δεν μπορεί να είναι υποψήφιος σε αυτή την αναμέτρηση, δηλώνοντας ότι στην παρούσα φάση εργάζεται για τη ΝΔ τόσο σε κομματικό όσο και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Ανέφερε ότι τον τιμά το ενδιαφέρον του κόσμου και ότι θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του Αγρινίου, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Μάλιστα τόνισε ότι τον έχουν πλησιάσει ήδη δύο πρόσωπα με ισχυρά ερείσματα στην τοπική κοινωνία, τα οποία μελετούν το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς τους. Ο δικηγόρος και δημοτικός σύμβουλος Νίκος Καζαντζής δήλωσε ότι τον ενδιαφέρει να ηγηθεί του γαλάζιου ψηφοδελτίου, με την προϋπόθεση ότι πρέπει να βρεθούν τρόποι να αφουγκραστούμε την διάθεση της κοινωνίας. Ο Γιώργος Παπαναστασίου παρέπεμψε σε όσα έχει εκφράσει κατά το πρόσφατο παρελθόν, ότι δηλαδή τον ενδιαφέρει μόνο η ενασχόλησή του σε επίπεδο κοινοβουλευτικό. Τέλος, ο επί σειρά ετών δημοτικός σύμβουλος Λάμπρος Κουτρολός, δήλωσε στρατιώτης της παράταξης, ενώ ο γιατρός κ. Μπαμπάτσικος εξέφρασε την επιθυμία του να προσφέρει προβάλλοντας την κομματική ενότητα.

Στο Μεσολόγγι, ο αντινομάρχης Παναγιώτης Κατσούλης, ξεκαθάρισε ότι θα κινηθεί με γνώμονα το τι θα πράξει ο νομάρχης Θύμιος Σώκος. Έτσι, σε περίπτωση που είναι υποψήφιος για την περιφέρεια θα τον ακολουθήσει, διαφορετικά θα ασχοληθεί με το δήμο της Ιεράς Πόλεως. Ο κ. Τέγας δήλωσε ότι θα διεκδικήσει το χρίσμα και σε κάθε περίπτωση θα ταχθεί στο πλευρό του προσώπου που θα κατορθώσει να το λάβει από την Ιπποκράτους, με τον αντινομάρχη Γιάννη Ψαράκη (που στις εκλογές του Οκτωβρίου είχε πάει αρκετά καλά στον εν λόγω δήμο) να δηλώνει παρών. Απ την άλλη, από το χώρο της ΝΔ τρία πρόσωπα εξέφρασαν, υπό προυποθέσεις, την επιθυμία τους για το δημαρχιακό θώκο. Πρόκειται για τους κυρίους Καραπάνο, Μουρκούση και Πρεβεζάνο.

Στη Ναύπακτο δύο εν ενεργεία νομαρχιακοί σύμβουλοι, οι κύριοι Μπαρμπαγιάννης και Λουκόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, ανέφεραν ότι θα διεκδικήσουν το χρίσμα, με τη Ζέφη Δημαδάμα να δηλώνει ότι ο δήμος την ενδιαφέρει, όμως στην παρούσα φάση οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις δεν της επιτρέπουν την ενασχόλησή της με αυτόν. Ο Θανάσης Παπαθανάσης σίγουρα θα επιδιώξει την καθοδό του ως εν ενεργεία δήμαρχος, με τον κ. Κονίδα να μην θέλει επί του παρόντος να τοποθετηθεί δημόσια. Εδώ βέβαια αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κ. Μπουλές ήδη έχει ανακοινώσει τη δημιουργία ανεξάρτητου συνδυασμού.

Στην Αμφιλοχία, ο πρώην δήμαρχος Ινάχου και πολιτευτής Θανάσης Τορουνίδης άφησε ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα τονίζοντας, ότι εάν ο κόσμος το επιθυμεί θα είναι υποψηφίος. Βέβαια, καταλόγισε ευθύνες στο κόμμα του ότι ήδη έχει καθυστερήσει και θα έπρεπε να κάνει δημοσκοπήσεις και στους μικρότερους δήμους για να πιάσει το σφυγμό της κοινωνίας. Ο πρώην διοικητής του ΚΑΦΚΑ κ. Αρβάλης απέκλεισε το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, ενώ η πρώην δήμαρχος Μαρία Σωτηρίου απέφυγε να τοποθετηθεί. Βέβαια, απ ότι μαθαίνουμε στο χώρο της ΝΔ ο Κώστας Ναούμης ούτε διαψεύδει αλλά ούτε και επιβεβαιώνει τα σενάρια γύρω από το όνομά του.

Στο Ξηρόμερο, ο αντινομάρχης Γιάννης Λύτρας διευκρίνισε ότι επιθυμεί να είναι υποψήφιος, σεβόμενος τη διαδικασία του κόμματος για το χρίσμα, με το δήμαρχο Αστακού Παναγιώτη Στάικο να λέει ότι είναι επιτυχημένος και δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο να μην διεκδικήσει ξανά τα ηνία του διευρυμένου δήμου, ενώ και ο κ. Γαλούνης δήλωσε παρών. Ο δήμαρχος Φυτειών Παναγιώτης Τζαχρήστας ισχυρίστηκε ότι με βάση την θετική εικόνα που παρουσίασε ο δήμος του θα μπει και αυτός στη διαδικασία να κατέλθει υποψήφιος, δείχνοντας όμως σεβασμό στη βούληση του κόμματός του. Από το χώρο της ΝΔ, ο δικηγόρος κ. Μπόνης εξέφρασε και αυτός την επιθυμία του να θέσει υποψηφιότητα, ενώ ο Πυθαγόρας Σαμαράς απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση.

Στη Βόνιτσα μέσα από το ρεπορτάζ, φάνηκε ότι αρκετά είναι τα πρόσωπα που καιροφυλακτούν. Ο γιατρός κ. Τάνταρος, υπογράμμισε ότι μιλάει με τοπικά στελέχη κάνοντας και τις απαραίτητες επαφές, προκειμένου να κρίνει για το τι θα πράξει. Ο δήμαρχος κ. Αποστολάκης θέλει ξανά το χρίσμα, ενώ ακούγονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ τα ονόματα του δικηγόρου κ. Παλούκη-που προέρχεται από τον χώρο του πολιτιστικού κινήματος των Αθηνών- και του πρώην γενικού διευθυντή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Τσούκα. Από τη ΝΔ ο δήμαρχος Παλαίρου κ. Σολδάτος ανέφερε ότι έχει την αίσθηση πως θα είναι αυτός τελικά ο υποψήφιος, θέση για την οποία ενδιαφέρεται και ο γιατρός κ. Αρνής.

Τέλος, στο δήμο Θέρμου ο κ. Πορφύρης δήλωσε ότι πρόθεσή του είναι να συνεχίσει το έργο του, με τον αντιδήμαρχο κ. Κωστακόπουλο να τονίζει ότι θα διεκδικήσει το χρίσμα της Ιπποκράτους. Ο κ. Κωνσταντάρας από την πλευρά του ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεται θέμα υποψηφιότητάς του, ενώ ο κ. Μαραγιάννης ανέφερε ότι θα μιλήσει με τους πολίτες και τα στελέχη και τότε θα αποφασίσει.

Ο Θανάσης Μαυρομάτης νέος πρόεδρος στην ΟΝΝΕΔ Αιτωλοακαρνανίας.

Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αιτωλοακαρνανίας εξελέγη ο Θανάσης Μαυρομάτης, ο οποίος ήταν τελικά και ο μοναδικός υποψήφιος, αφού μόλις χθες η Άννη Κοντούρη απέσυρε την υποψηφιότητά της. Συνολικά ψήφισαν 185 νεολαίοι. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος έχει διατελέσει υπεύθυνος της ΔΑΠ ΤΕΙ Ηρακλείου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΟΝΝΕΔ, καθώς και αναπληρωτής διευθυντής ΟΝΝΕΔ.

Πάντως έντονο ήταν το παρασκήνιο των τελευταίων ημερών, αφού μέχρι και χθες το βράδυ δεν είχε αποφασιστεί σε ποιες πόλεις του νομού θα στηθούν κάλπες, γεγονός που προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των μελών προς την κεντρική διοίκηση της γαλάζιας νεολαίας. Τελικά η απόφαση έστω και καθυστερημένα πάρθηκε και οι οννεδίτες προσήλθαν για να ψηφίσουν στο Μεσολόγγι, όπου υπήρχε και το μοναδικό εκλογικό κέντρο στην Αιτωλοακαρνανία.

ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΨΗΛΟΒΡΑΧΙΩΤΙΚΕΣ

Αδέλφια καλό Σαββατοκύριακο από το χωριό. Αυτή την ώρα που γράφετε το ρεπορτάζ είμαστε στεναχωρημένοι για την ήττα της Εθνικής μας από τους Κορεάτες.
Δεν πειράζει όμως, αυτά έχει το ποδόσφαιρο και το μυαλό του Ρεχάγκελ.
Εμείς που συνεχίζουμε να κρατάμε Θερμοπύλες ακόμη εδώ στον Ψηλόβραχο προκειμένου να σας φτιάξουμε το κέφι δημοσιεύουμε ωραίες φωτογραφίες από παλιότερες εκδηλώσεις του χωριού μας και κυρίως από τα πανηγύρια στη ΣΑΓΔΑΡΗ.
Στην φωτογραφία στο χορό στα πλατάνια στη ΣΑΓΔΑΡΗ. ο Κώστας Μακροζαχόπουλος, η Ρίνα Σερπάνου και η Ιφιγένεια Γιωτίτσα - Βλάχου, σύζυγος του Γιάννη Γιωτίτσα ενός λεβέντη Έλληνα που αγάπησε όσο λίγοι το ευλογημένο χωριό μας.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟΒΡΑΧΟ

Η φωτογραφία που έχει αναρτηθεί είναι βγαλμένη σήμερα το πρωί από την "ΛΥΚΟΡΑΧΗ", που βρίσκεται στην πλευρά της Επισκοπής. Το εντυπωσιακό είναι ότι το χωριό μας το σκεπάζει ένα μεγάλο σύνεφο λες και θέλει να το προφυλάξει από κάπου.

Καλημέρα αδέλφια καλά να περνάτε όπου κι αν βρίσκεστε και να μην ξεχνάτε το ιστορικό χωριό μας

Μεγάλες αλήθειες σαν μικρά ψέματα

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΥΝΗΓΩΝ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΣΤΑΝΙΑ

Του Ηλία Γ. Προβόπουλου

Ο Αποστόλης Κουτρούμπας από την Καστανιά της Ευρυτανίας, ένα όμορφο χωριό και ζωντανό ακόμη χωριό κοντά στον Προυσό που είναι κρεμασμένο πάνω από τον Κρικελοπόταμο, αναγνωρίζεται απ’ όλους ως ο πιο έμπειρος κυνηγός της περιοχής αλλά και ως ο άνθρωπος ο οποίος μπορεί να διηγηθεί ένα σωρό ωραίες ιστορίες γύρω από το κυνήγι και τους κυνηγούς του χωριού του. Φυσικά πριν αρχίσει να αφηγείται, πράγματα και θάματα που συνέβησαν είτε σε αυτόν, είτε τα άκουσε από άλλους – συνήθως κάποιους γέροντες του χωριού που κανένας εκτός από αυτόν, άντε και κάνα – δυο αιωνόβιες γριές δεν θυμούνται πλέον, κάνει ένα προλογάκο στον οποίο καταφέρνει και συμπυκνώνει όλη την άποψη των κυνηγών και των ψαράδων που πάνω τους στρέφεται μονίμως η μαύρη προπαγάνδα εκείνων που είναι ανίκανοι να βαρέσουν ένα λαγό ή να πιάσουν ένα ψάρι! Όπως και νάχει, ο Αποστόλης έχει γράψει μεγάλη ιστορία στο κυνήγι αλλά ματαίως προσπαθούν όλοι να τον πείσουν να πιάσει μολύβι και χαρτί και να γράψει αυτά που χωρίς δεύτερη κουβέντα, άμα τον προκαλέσουν αρχίζει να διηγείται στο καφενείο. Εν γνώσει του μάλιστα, ομολογώ, πως κάποιες φορές έβαλα δίπλα του το μαγνητόφωνο να γράψω κάποιες από τις ιστορίες που διηγείται, αλλά σαν έφτασε η πικρή ώρα της απομαγνητοφώνησης έπαθα ζαλάδα! Δεν ακουγόταν τίποτα γιατί, κανένας από την ομήγυρη δεν σταματούσε να παρεμβαίνει και να τον υπενθυμίζει πως την προηγούμενη φορά τα είχε πει διαφορετικά, πως λάθευε στο τάδε ή στο δείνα όνομα και ένα σωρό άλλα, σοβαρά και αστεία για να τον προκαλούν να λέει περισσότερα. Κι αυτό, γιατί οι ιστορίες που λέει ο Αποστόλης τις ξέρουν όλοι, αλλά όταν τις διηγείται είναι πάντα σαν να είναι η πρώτη φορά και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει να ξετυλίγεται μια μακρά ιστορία κυνηγιού στην Καστανιά και λίγο πολύ όλοι θα ήθελαν να είναι και ένας προγονός τους, ανεξάρτητα αν ήταν κυνηγός ή όχι… Πέρα όμως από αυτά και αφού ο Αποστόλης μόνο για να διηγείται κάνει τον κόπο και δεν γράφει τίποτα, κατάφερα μια ημέρα που τον απομόνωσα και μου αφηγήθηκε με ησυχία κάποιες ιστορίες από τις οποίες σας μεταφέρουμε τρεις και άμα σας αρέσουν, αργότερα θα διαβάσετε και κάποιες άλλες. Υπενθυμίζω πάντως πως αλλιώς είναι να τον ακούτε, γιατί διατηρεί σε ένα βαθμό την ντοπιολαλιά και οπωσδήποτε σε αυτά τα κείμενα στα οποία προσπάθησα όσο μπορούσα να την κρατήσω, δεν έχουν όλη τη νοστιμάδα της πραγματικής αφήγησης. Φυσικά όλες οι ιστορίες του Αποστόλη ξεκινάνε από τότε που ήταν παιδί στην Καστανιά και οι πρωταγωνιστές τους είναι πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντός. Αυτό το κάνει για να τονίσει αφενός μεν την οικογενειακή παράδοση και αφετέρου, να πει με τρόπο σε όλους για άλλη μια φορά την δική του θητεία στο κυνήγι. «Ήταν ένας μπάρμπας του πατέρα μου, τον έλεγαν Νίκο Καρβούνη αλλά όλοι τον φώναζαν Σκούρα. Αυτός ήταν από το Πρόδρομο και είχε πάρει γυναίκα τη Γεωργία, μια αδερφή του παππούλη μου, του Θανάση Κουτρούμπα και έρχονταν συχνά στην Καστανιά να επισκεφθεί το σοι. Αυτός λοιπόν ήταν πρώτος στα ψέμματα! Έρχονταν εδώ στον παππού μου που πήγαινε για πουλιά, καλή ώρα όπως πάω εγώ πούφερα σήμερα μια αρμάθα… «Λέει, του παππού: που τα βάρεσες αυτά Νάσιο; Να δεις μια πτυχιά που έκανε εγώ πρχθές! Μόλις έφευγα από εδώ να πάω στον Πρόδρομο και μόλις άφηκα το γεφύρι, λίγο πιο πάνω βλέπω πάνω σε μια φιλίκα, είχε σπόρια και εκεί έτρωγαν 50 κοτσύφια. Είχα ένα πριονάκι, κόβω τη φιλίκα στη ρίζα, την παίρνω στον ώμο και σιγά – σιγά να μη με καταλάβουν φτάνω στο σπίτι στο Γρανά. Χτυπάω λιγάκι την πόρτα να μη φύγουν, ανοίγει η γριά και μπαίνω με τη φιλίκα μέσα. Κλείνω την πόρτα και λέω της γριάς: ξεφτέρωσε τώρα μέχρι το πρωί. Πενήντα κοτσύφια ζωντανά μέσα στο σπίτι φλετούραγαν πέρα δώθε, αλλά από πού να φύγουν; Μια λαμπούλα είχαμε, δεν έφεγγε. Με το ξυθάλι τα βάραγε η γριά… Θες να πείς άλλα Σκούρα ή να ρίξω ένα πόρδο, τούλεγε ο παππούς. Αυτός δεν σταμάταγε, αρχίναγε καινούργια ιστορία. Πήγες για κανένα λαγό Νάσιο; Πήγα βρε, βάρεσα ένα χθες, έλεγε ο παππούλης. Α, να δεις εγώ προχθές, βγάνω έναν στη ράχη πάνω από το Γρανά, τέσσερις οκάδες. Η γριά είχε βάλει καζάνι στην αυλή να πλύνει κάτι παλιόρουχα και καθώς τον είχε πάρει από κοντά το σκυλί, αυτός καθώς δεν έβλεπε που πήδαγε, έπεσε μέσα στο καζάνι. Πήρε μια τρομάρα η γριά!» Ο Αποστόλης σχολιάζει πως ο τέσσερις οκάδες ο λαγός δεν γίνεται ποτέ, αυτός βάρεσε κάποτε έναν που ήταν όντως τρεις οκάδες και ήταν και μεγάλος στην ηλικία. Στους συγχωριανούς του όμως άρεσε να λένε ιστορίες για λαγούς – τέρατα που ζύγιζαν όσο ένα κατσίκι. Ένας μάλιστα, ο Αυφαντοκώστας (Κώστας Υφαντόπουλος) μαζί με ένα άλλον από το χωριό, πήγαν κάποτε στο μαγαζί και ανακοίνωσαν πως βάρεσαν πριν από λίγες ημέρες, ένα λαγό που ζύγιζε έξι οκάδες! Φυσικά κανένας δεν τους πίστεψε, αλλά δεν μπορούσαν να τους αμφισβητήσουν γιατί είχαν ήδη χωνέψει το στιφάδο. Ο Νάσιος Κουτρούμπας φαίνεται πως διασκέδαζε με τα ψέματα του γαμπρού του, αλλά δεν χρειάζονταν να τον παρακινήσει. Ο Σκούρας έβρισκε αφορμή από το παραμικρό να ξεφουρνίσει το επόμενο. Είδε λοιπόν που ο κουνιάδος του είχε απλωμένα τρία - τέσσερα κναβοτόμαρα να στεγνώσουν. «Εγώ έχω τρία σαν αυτά, του λέει. Τα δυο κνάβια τα έπιασα μέσα στην κάδη που είχα το κρασί. Μόλις τραβήξαμε το κρασί και τα τσίπρα, βάλαμε μέσα στην κάδη κάτι ξυνόμηλα που είχαμε να μη τα φάνε τα ποντίκια. Πάω ένα βράδυ να πάρω ξυνόμηλα, κοιτάω δυο κνάβια μέσα. Παίρνω ένα τσόλι, σκεπάζω την κάδη, βράζω ένα καζάνι νερό και τα ζεμάτισα. Κάτι τομάρια Νάσιο που είχαν, θηρία!» Ο Αποστόλης που αποτελεί μια δεξαμενή μνήμης για την Καστανιά και όλα τα χωριά γύρω της στις αφηγήσεις του εντάσσει με ιδιαίτερη μαεστρία πραγματικά ονόματα από χωριανούς και γνωστούς του αλλά καμιά φορά τεντώνει τόσο πολύ την ιστορία και με αυτό τον τρόπο, αφοπλίζει αμέσως τον οποιοδήποτε προσπαθήσει να αμφισβητήσει την αληθοφάνειά του. Πέραν αυτού όμως, κάτω από την αλήθεια ή τα ψέματα που ενδεχομένως λέει, κρύβονται ένα σωρό γεγονότα, καταστάσεις και πρόσωπα του χωριού του κι εδώ ακριβώς έγκειται η μεγάλη αξία των αφηγήσεών του καθώς είναι ο τελευταίος που θυμάται τόσο καθαρά ακόμη και την εποχή πριν από τον πόλεμο και μπορεί να διηγηθεί ένα σωρό πράγματα από τότε και μετά. Τις περισσότερες φορές ο Αποστόλης κλείνει τον κύκλο των αφηγήσεών του με μια ωραία ιστορία που όλοι καταλαβαίνουμε τι κρύβει κάτω από τα λόγια του… «Ένας γέρος που στα νιάτα του είχε διαπρέψει στο λαγοκυνήγι, είχε καταλήξει με ένα γέρικο σκυλί, μισότυφλο και σχεδόν κουφό και γι’ αυτό σταμάτησε να πηγαίνει και στο κυνήγι να μην ταλαιπωρείται το ζωντανό. Μια μέρα λοιπόν του λένε τα ανήψια του και τα εγγόνια του. Παππού, το πρωί θα έρθεις να πάμε κυνήγι. Ε, λέει. Το σκυλί δεν το βγάζω εγώ τώρα, αφού δεν ακούει, ούτε βλέπει. Όχι του λένε, δεν θα το πάρεις το σκυλί, θα έχουμε εμείς. Καλά λέει τότε, θα έρθω να μου περάσει κι εμένα ο καημός. Άμα βαρέσουμε όμως λαγό, θέλω το τομάρι. Καλά του λένε, πήγαν κυνήγι, βάρεσαν λαγό. Στο μοίρασμα πάνε να βγάλουν και του γέροντα, αλλά ανένδοτος αυτός, επιμένει ότι δεν θέλει κομμάτι, μόνο το τομάρι που τους είπε. Του έδωσαν λοιπόν το τομάρι, το παίρνει και πάει στο κουτί που κοιμόταν ο σκύλος, τον έβγαλε έξω και άρχισε να του το τρίβει στη μύτη. Τον βλέπει η γριά και του λέει: τι φτιάχνεις εκεί μωρέ γέροντα; Ε, μωρέ γριά της απαντάει. Το καημένο το σκυλί, τούφερα το τομάρι από το λαγό που βαρέσαμε και το τρίβω στη μύτη του να πάρει μυρωδιά. Α, ξεκουτάθηκες γέροντα του είπε γελώντας τότε η γριά. Το βράδυ η γριά, εκεί που ξάπλωσαν, βγάζει με τρόπο το βρακί της και άρχισε να τρίβει στη μύτη του κοιμισμένου γέροντα. Κάποια στιγμή από το τρίψιμο ξυπνάει ο γέροντας και τι να δει! Τι κάνεις εκεί μωρέ γριά; λέει. Α, να πάρεις λιγάκι μυρωδιά κι εσύ γέροντα μου γιατί κι εσύ δεν μπορείς…» Αλήθειες – ψέμματα δεν έχει σημασία γιατί τα λεγόμενα του Αποστόλη σχετικά με το κυνήγι, αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της τοπικής ιστορίας. Έχει και ο ίδιος να πει κάποιες προσωπικές εμπειρίες, εμπειρίες που τον έκαναν και ξεχωριστό κυνηγό. «Κυνηγούσα πάντα κουνάβια. Εδώ πιο κάτω έχει κάτι πλατάνια, με κουφάλες που πήγαιναν τα κουνάβια και κοιμόνταν μέσα. Είχα πάει παγάνα με χιόνι, και σε ένα πλάτανο βλέπω πως μπαινόβγαιναν κουνάβια. Πάω και βάζω ένα δόκανο μη και πάει κανένα και το πιάσω. Πάω λοιπόν στον πλάτανο και βάζω ένα αλποσίδερο. Ύστερα από 4 – 5 ημέρες, ένας μπάρμπας μου, ο Νίκος Σταθόπουλος στέλνει έναν ανηψιό μου και μου λέει πώς να πάω κάτω να ξεπιάσω το κουνάβι. Αυτός ο μπάρμπας μου με είχε δει από το μύλο του που έβαζα το δόκανο. Τι είχε γίνει; Είχε πάει μια γριά, η Λάμπρω Ζηνέλη στα πλατάνια να κόψει κισσό για τις γίδες της και πίαστηκε στο αλποσίδερο και τραβώντας εδώ κι εκεί να ελευθερωθεί, άφησε ένα μαύρο τσουράπι πάνω στο σίδερο που κρέμονταν. Αυτό είχε δει ο μπάρμπας μου και το πέρασε για κουνάβι. Όταν πλησίασα τον πλάτανο βλέπω ένα μαύρο πράγμα να κουνιέται. Βρε λέω, τι κουνάβι είναι αυτό; Δεν ξανάδα τέτοιο κουνάβι τόσο μεγάλο. Κι ήταν το τσουράπι! Πάω, κοιτάω, είχε αίματα παντού. Τι να κάνω, μαζεύω το σίδερο, βγάζω το τσουράπι και πάω σε ένα άλλο πλάτανο και το κρύβω. Σκέφτομαι, τόσα αίματα, κάποιος άνθρωπος πρέπει να τραυματίστηκε. Πάω στον μπάρμπα μου και του λέω: Μου παρήγγειλες με το παιδί. Τι κουνάβι ήταν αυτό; Εγώ δεν είχα κανένα σίδερο. Έπιασα άρνηση… Άστα αυτά μου λέει ο μπάρμπας μου. Έχεις τίποτα φάρμακα στο μαγαζί, ήξερε πως είχα πενικιλίνες και στρεπτομυκίνες. Τι θα κάνεις, κάνε και να μη χρεώσεις τίποτα. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Του είπα την αλήθεια, πήρα τηλέφωνο το γιατρό τι να κάνω, έστειλα τις ενέσεις και έτσι έγιανε η Λάμπρω». Είναι πάντως κάποιες νύχτες στο καφενείο της Καστανιάς και ιδίως όταν έχει προηγηθεί επιτυχές κυνήγι στο οποίο τιμητικά πάντα προσκαλούν και τον Αποστόλη που οι αλήθειες και τα ψέματα δεν τελειώνουν και είναι τυχερός όποιος βρεθεί εκεί…

ΜΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΣΑΓΔΑΡΗ

Τώρα που το τοποίο όσον αφορά την Διοίκηση του τόπου μας αλλάζει, με την υπαγωγή του χωριού μας στον Δήμο Αγρινίου, πολλά μπορεί να αλλάξουν προς το ακλύτερο αρκεί να υπάρχει ένα δυναμικός φορέας που θα μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλό για τον τόπο μας.
Όπως το 2002 ο Σύλλογός μας πέτυχε την χρηματο΄δότηση της μελέτης ανάπλασης της ΣΑΓΔΑΡΗΣ, με έργα προϋπολογισμού 44.000,00 ευρώ, έτσι και τώρα αν ο Σύλλογος έχει σωστή οργάνωση και πρόσωπα που θα δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον για το χωριό μας και όχι μόνο, πολλά καλα΄μπορεί να γίνουν.
Δημοσιεύουμε σήμερα απόσπασμα από την μελάτη ανάπλασης της ΣΑΓΔΑΡΗΣ, που εκτελέστηκε από τα Δσαρχείο Αγρινίου και όρισε ως Φορέας διαχείρησης του χώρου τον Σύλλογό μας.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΨΗΛΟΒΡΑΧΟ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΣΑΓΔΑΡΗΣ

Να αποκτήσει και πάλι την χαμένη του αίγλη, το πανηγύρι της ΣΑΓΔΑΡΗΣ, θα προσπαθήσει να πετύχει ο Σύλλογός μας.
Η φωτογραφία που σήμερα δημοσιεύουμε είναι από ένα τέτοιο γιορτάσι, όπου έγινε αναπαράσταση της μάχης του ΣΟΒΟΛΑΚΟΥ με χορευτικά και παραδοσιακό γλέντι.
Τα τελευταία χρόνια το πανηγύρι μας αυτό που ήταν ένα αντάμωμα όλων των χωριών της περιοχής για διάφορους λόγους έχει ατονίσει.
Φέτος ας προσπαθήσουμε όλοι να γιορτάσουμε και πάλι όπως του παλιού καλού καιρού.
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗ ΣΑΓΔΑΡΗ

"Ο φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας, η Παναγία της Επισκοπής … και …. η Ελλάδα του"

Γράφει ο Αστυνομικός Δ/ντης Κώστας Μπουμπουρής




Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις", όπως λένε και όχι μόνο.! Μια φωτογραφία μπορεί να σημαίνει μεγάλες χαρές, συνταρακτικά γεγονότα ή και ανείπωτες καταστροφές..!
Η πρωτοσέλιδη φωτογραφία στην εφημερίδα ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ της 7-5-2008 με το σταυρό της Παναγίας της Επισκοπιώτισσας να δεσπόζει ακόμη επιβλητικά στον τρούλο της, εκεί κάτω στον υγρό τάφο της λίμνης των Κρεμαστών 44 χρόνια μετά ,λες κι ο καταποντισμός της έγινε χθες, σίγουρα ξύπνησε πολλές θύμησες.
Θύμισες πικρές σ' αυτούς που έζησαν ένα επώδυνο ξεριζωμό εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '60 στη Δυτική Ευρυτανία. Ο ιστορικός ποταμός Αχελώος έμελλε να γίνει η αφορμή κεφαλοχώρια όπως η Επισκοπή, η Σιβίστα, τα Σίδερα, ο Κάτω Τρίκλινος και παρακάτω ο Μαυριάς, ο Άγιος Βασίλης, κι άλλοι μικρότεροι Συνοικισμοί να "πνιγούν".
Αιτία ; η κατασκευή του πρώτου υδροηλεκτρικού εργοστασίου στη Λίμνη των Κρεμαστών στο σημείο που σμίγουν ο Αχελώος με τ' αδέλφια του Μέγδοβα και Αγραφιώτη , στη γνωστή θέση "Πήδημα του Κατσαντώνη".
Αυτός που αποθανάτισε το τοπίο, την κατασκευή του έργου και αξιολόγησε το τίμημα ,τις αισθητικές και ιδεολογικές του παραμέτρους και πάνω απ' όλα αποθανάτισε ζωντανά με τη φωτογραφική του μηχανή τον ξεριζωμό των κατοίκων, είναι ο Κώστας Μπαλάφας. Το σημαντικό για τον φωτογράφο και τον "κοινωνικοϊστορικό" αυτόν Έλληνα ερευνητή είναι ,ότι δεν ανήκει στο μακρύ παρελθόν, αλλά είναι εδώ μαζί μας παρών και μας συγκλονίζει με την θυμόσοφη κρίση και τις παρεμβάσεις του την κάθε φορά..
Παίρνοντας στα χέρια του προχθές κι αντικρίζοντας την πρωτοσέλιδη φωτογραφία του ιστορικού Βυζαντινού ναού της Επισκοπής ,που ο ίδιος τον είχε φωτογραφήσει το 1964,λίγο πριν καταποντισθεί στο βυθό της λίμνης, δάκρυσε..!
Οι αφηγήσεις του συνοδεύονται και αποτυπώνονται με φωτογραφίες-ντοκουμέντα και είναι πάντα συγκλονιστικές…Έγραψε και είπε ο Κ.Μπαλάφας .
"…Οι κάτοικοι των χωριών αυτών, άνθρωποι αγρότες κατά το πλείστον με λιγοστή κτηνοτροφία, που ξεριζώθηκαν απ' τις πατρογονικές τους εστίες, πήραν το δρόμο για το άγνωστο με την περιορισμένη αποζημίωση που κοστολόγησε την περιουσία τους η επιτροπή απαλλοτρίωσης.
Δραματικές ήταν οι στιγμές, όταν ήρθε η ώρα της φυγής, απ' τον τόπο που γεννήθηκαν κι έθαψαν τους προγόνους τους. Πολλοί πριν ακόμα φύγουν, πήγαν με τον παπά στο νεκροταφείο για ένα τρισάγιο, το τελευταίο πριν μείνουν για πάντα κάτω απ' το νερό. Άλλοι πάλι ξέθαψαν τα μνήματα, για να πάρουν τα κόκαλα των δικών τους μ' ότι άλλο είχαν και αγκαλιά με την τραγική τους μοίρα για ν' αναζητήσουν νέα πατρίδα.
Μερικοί σκόρπησαν στα γύρω χωριά, όπου είχαν γνωστούς ή συγγενείς. Άλλοι πάλι δυσκολεύτηκαν, να το πάρουν απόφαση, βουνίσιοι να ζήσουν στον κάμπο κι έστησαν πρόχειρες παράγκες με λαμαρίνες στα καταράχια, όσο διαρκούσε και η κατασκευή του έργου κι εύρισκαν μεροκάματο……
….Τα χτίσματα των χωρικών γκρεμίστηκαν απ' τις μπουλντόζες για να πάρουν ότι φορητό μπορούσαν μέσα απ'τα συντρίμμια και μόνο τα πέτρινα γεφύρια κατακλύστηκαν άθικτα και οι εκκλησιές βυθίστηκαν όρθιες απ' το φόβο των Αγίων".
….Ειδικά για την εκκλησία της Επισκοπής λέει ο φωτογράφος "…Εγώ προσωπικά, επειδή το μνημείο αυτό ήταν απ΄ τα πιο αξιόλογα Βυζαντινά είχα κάνει πρόταση για την μεταφορά της στον Eliot, Δ/ντή της Αμερικανικής Εταιρίας Ebasko ,που είχε αναλάβει την μελέτη και κατασκευή του έργου. Ο Αμερικανός το είδε θετικά μιας και το υπερυψωμένο έδαφος του χώρου επέτρεπε την κατασκευή κατάλληλης πλατφόρμας για την μεταφορά.To Yπουργείο Δημοσίων Έργων όμως τότε δήλωνε ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες πιστώσεις και το θέμα αποσιωπήθηκε και ξεχάστηκε…όπως συνήθως. Έστω και τώρα και εγώ συμφωνώ να γίνει κάτι για την ανάδειξη του μνημείου αυτού εκεί στο βυθό που είναι θαμμένο ,όπως προτείνεται στο αποκλειστικό ρεποπτάζ της αξιόλογης Ευρυτανικής εφημερίδας, που κρατώ αυτή τη στιγμή στα χέρια μου. Κάτι που δεν έγινε τότε, που η τεχνολογία ήταν ακόμη στα σπάργανα, ας γίνει τώρα που η τεχνολογία έφτασε να κάνει …θαύματα.."
Μπορεί να'χει και δίκιο ο μεγαλύτερος ίσως ( μαζί με τους Σπύρο Μελετζή και Δημήτρη Τλούπα )φωτογράφος του 20-ου αιώνα.
Ελάχιστοι βέβαια θα είναι αυτοί, που δεν γνωρίζουν ή δεν έχουν ακούσει για τον Κώστα Μπαλάφα.
Γεννήθηκε το 1920 στην Άρτα στο χωριό Κυψέλη ,από γονείς φτωχούς αγρότες. Την πρώτη του επαφή με τη φωτογραφία την είχε σε ηλικία 13 χρονών, στην Αθήνα που εργαζόταν σ' ένα γαλακτοπωλείο για το μεροκάματο. Αυτοδίδακτος, άρχισε να φωτογραφίζει συστηματικά από το 1940 και ιδιαίτερα από τη στιγμή που έφυγε στα βουνά της Ηπείρου για να συμμετάσχει στην Αντίσταση και ν' αποθανατίσει το Αντάρτικο. Από το 1951 εργάστηκε στη ΔΕΗ, ως προϊστάμενος στο Τμήμα Αναπαραγωγής Σχεδίων με φωτοτυπικό και φωτογραφικό τρόπο, αν και σπούδασε γαλακτολογία στη Γαλακτομική Σχολή Ιωαννίνων και στην Ιταλία. Υπήρξε ένας απ' τους ιδρυτές της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρίας. Ταξίδεψε φωτογραφίζοντας σε όλη την Ελλάδα, αλλά και ως καθιερωμένος κάμεραμαν, αφού γύρισε 55 ταινίες -ντοκυμανταίρ λαογραφικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Το μεγάλο έργο του Κώστα Μπαλάφα εμπνέεται απ' τον άνθρωπο και την ελληνική ύπαιθρο, πλησιάζοντας το άτομο με μια βαθειά ανθρωπιά και παρά τις θλιβερές εικόνες που αποτυπώνει, στο τέλος μένει μια αίσθηση αξιοπρέπειας.
Λάτρης της ασπρόμαυρης φωτογραφίας με προσωπική σ' αυτό φιλοσοφία δικαιολογημένη, δηλώνει ότι ουδέποτε πούλησε φωτογραφία του και αυτό το εξηγεί επακριβώς ."..Άν έπαιρνα αμοιβή θα έμπαινε άλλος παράγοντας στην εκτίμηση της δουλειάς μου. Δεν θα ήταν πιστή, γιατί όποιος πληρώνει έχει δικαίωμα ν' απαιτήσει να βάλει και το γούστο του".
Τεράστιο κι ανυπολόγιστο το έργο του, αρκετές κι εντυπωσιακές (καλλιτεχνικό ιστορικές) εκδόσεις με αποκορύφωμα το πρώτο λεύκωμα-βιβλίο ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ,που το εξέδωσε ο ίδιος και με δικές του δαπάνες το 1991.
Ο 88χρονος πλέον φωτογράφος έχει αποσυρθεί στην παλιά αλλά όμορφη μονοκατοικία του στο Κάτω Χαλάνδρι με την επίσης υπερήλικη σύζυγο του κυρά Ευαγγελία , αναπολώντας στοχαστικά πάντα με ευγένεια και ταπεινοφροσύνη το "πέρασμά " του απ' την Ελλάδα του 20-ου αιώνα.
Η αγωνία και το παράπονο του φωτογράφου της Εθνικής Αντίστασης και του κοινωνικού προβληματισμού ; Με λίγες και μόνο δικές του λέξεις …
"Αγωνιώ για τα πράγματα που δεν πρόλαβα ή δεν μπόρεσα να κάνω και τα χρωστάω. Γι' αυτά που χάθηκαν διαπαντός, επειδή τα άφησα για μιαν άλλη στιγμή".
Το μεγαλύτερο κομμάτι απ' το φωτογραφικό του έργο παραμένει αναξιοποίητο και ουσιαστικά άγνωστο. Η τύχη του υλικού αυτού είναι η μόνη του έγνοια και το όνειρο του φωτογράφου θα πραγματοποιηθεί μόνο, αν θα υπάρξει ενδιαφέρον απ' τους αρμόδιους φορείς και εκδότες ικανούς, να εκτιμήσουν το φωτογραφικό του έργο, που "αφηγείται" με μοναδικές εικόνες σε άσπρο-μαύρο την ελληνική ζωή.
Ο δεσμός του Κώστα Μπαλάφα με τους Ευρυτάνες δεν είναι μόνο ο Αχελώος και το έργο της Λίμνης Κρεμαστών. Φωτογράφησε μεταπολεμικά Ευρυτάνες ξωμάχους, παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια, λημέρια και στράτες του Κατσαντώνη και του Πατροκοσμά, όσια και ιερά Μοναστηριών.
Η σχέση του δεν τελειώνει εδώ, αλλά συνεχίζει και φτάνει μέχρι τ' Άγραφα, εκεί ψηλά στα βουνά του Κατσαντώνη. Εδώ και δύο χρόνια ο Κώστας Μπαλάφας ένα κομμάτι απ' το έργο του (φωτογραφίες ανέκδοτες και μη) το εμπιστεύθηκε μαζί στα χέρια δύο Αγραφιωτών . Σ' εμένα προσωπικά και στον γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία Στέφανο Κωστούλα. Σκοπός και εντολή που μας έδωσε ήταν , "… θα ήθελα να το αξιοποιήσετε, όπως καλύτερα νομίζετε για την διατήρηση της παράδοσης του τόπου σας. Απ' όσο σας γνώρισα, διαπίστωσα και πιστεύω ότι τα χέρια σας είναι καθαρά…"
Ένα τμήμα αυτής της προσφοράς (100 περίπου πίνακες με ασπρόμαυρες φωτογραφίες του),θα κοσμήσουν πολύ σύντομα μαζί με άλλους 50 πίνακες θεματογραφίας της εποποιίας και του θρύλου του Κατσαντώνη τους τοίχους του υπό ίδρυση λαογραφικού Μουσείου στο Μάραθο (γενέτειρα του ήρωα),στο παλιό πέτρινο Δημοτικό Σχολείο κάτω απ΄ τους Άγιους Ταξιάρχες..

«Της Αγόρως το Μνήμα» στην Τσερκοφτελιά

Υπήρχε και υπάρχει ακόμα στην περιοχή προς τον Προυσό ένα μονοπάτι δύσβατο το οποίο ενώνει τον Αγαλιανό με το χωριό Φτελιά (Τσερκοβοφτελιά λεγόταν τότε) που είναι και το χωρίο μου, του τέως δήμου Αρακυνθίων και νυν δήμου Προυσού. Μάλιστα λέγεται ότι αυτόν το δρόμο τον είχε ανοίξει, επί Τουρκοκρατίας, ο Νίκος Μπακάλης, ο οποίος από παράδοση φέρεται και ως ιδρυτής του χωριού Αλέστια (περί τα τέλη του 18ου αιώνα). Σε ένα σημείο του εν λόγω μονοπατιού υπάρχει ένα ξέφωτο με το τοπωνύμιο «Της Αγόρως το Μνήμα».

Προσπάθησα να συλλέξω πληροφορίες από μεγαλύτερους, να δω αν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό το τοπωνύμιο, κα με μεγάλη μου έκπληξη έμαθα τότε (1983) από τον υπεραιωνόβιο παππού ότι σε αυτό το σημείο έγινε μάχη με τους Τούρκους, όπου σκοτώθηκε μια καπετάνισσα, που λεγόταν Αγόρω Αγραφιώτισσα και εκεί την ενταφίασαν οι σύντροφοί της.

Ανέτρεξα σε ιστορικά βιβλία και άλλες πηγές που αναφέρονται στα δύσκολα εκείνα χρόνια, που δεν καταγραφόταν εύκολα τα γεγονότα και ανακάλυψα λίγα βέβαια στοιχεία για την ηρωίδα μας, αλλά πιστεύω πως είναι σπουδαία.

Η Αγόρω η Αγραφιώτισσα, έδρασε ως καπετάνισσα στην περιοχή των Αγράφων, είχε κοντά της νταϊφά (ασκέρι – ομάδα) από 6 γυναίκες και αρκετούς άνδρες. Ο νταϊφάς της αναφέρεται ότι είχε παλικάρια: τον Συρεπίσιο, τον Παπαδιά, τον Αρωνιάδα, τον Παλιογιώργη, τον Πάνο Κατσίκη, τον Θάνο Τσούμα, τον Βρουκόλακα, τον Χόντο, τους Τσιγαριδαίους, τους Ακριβαίους και άλλους επίλεκτους οπλοφόρους. Η γενναιότητα της Αγόρως της Αγραφιώτισσας εξυμνείται σε ένα δημοτικό τραγούδι και η παλικαριά της παραλληλίζεται με εκείνη της Μόσχως της Σουλιώτισσας.

Είναι γνωστή η ποινή που επέβαλε στον καπετάν Μανώλη, ο οποίος είχε παραβεί τον κλέφτικο όρκο. Τον κατηγορούσαν ότι στους Απεράντιους, σε ένα σπίτι ενός προεστού, δεν σεβάστηκε τις γυναίκες του σπιτιού, Η Αγόρω τον έφερε δεμένο στο λημέρι της, τον ανάγκασε να ομολογήσει την πράξη του και αφού τον εξευτέλισε μπροστά στα παλικάρια της και σε άλλους Αγραφιώτες, του έδωσε την ευκαιρία να ζητήσει συγχώρεση από την οικογένεια που πρόσβαλε και αφού η οικογένεια του έδινε συγχώρεση, να παραμείνει στο βουνό. Και έτσι έγινε.

Γύρω στα 1810 και μετά το θάνατο του Κατσαντώνη, η Αγόρω η Αγραφιώτισσα, είναι μόνη στ’ Άγραφα, αφού ο Λεπενιώτης που διαδέχθηκε στο αρματολίκι τον Κατσαντώνη, είχε καταφύγει με 200 παλληκάρια ση Λευκάδα όπου συνεργαζόταν με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Δεν κατέστη δυνατό να βρεθούν περισσότερα στοιχεία για την ηρωίδα μας.

Μια άλλη πιθανή σύνδεση της ηρωίδας μας με άλλο τοπωνύμιο στα Κάτω Εσωχώρια, «Η Σπηλιά της Καπετάνισσας» μια απόκρημνη σπηλιά, όπου πιθανολογείται να ήταν ένα από τα κρησφύγετα της Αγόρως.

Ένα πουλάκι πέταγε στ’ Αγαλιανού τη ράχη,
δεν πήγαινε σε ρεματιές, σε δύστρατα, σ’ αλώνια.
Ήθελε μόνο να βρεθεί σε δύσβατα λημέρια
στην καπετάνισσα κοντά κάτι να της μηνύσει.
-"Αγόρω μ’ αυτού που περπατείς μέρα να μη διαβαίνεις
τη νύχτα μόνο να κινάς μ’ αστέρια με φεγγάρι
γιατί 'ναι Τούρκοι πέρα εκεί, σιμά εις το ποτάμι.
Παραφυλάν τ’ ασκέρι σου και σένα να χαλάσουν".
-"Εγώ διαβαίνω ριζιμιά, στεφάνια και ραχούλες,
τη μια πάνω στ’ Άγραφα, την άλλη στο Σοβολάκο.
Δεν με τρομάζει η Τουρκιά, μήτε οι Κοτζαμπασήδες.
Δεν βγήκα πάνω στα βουνά για να καλοζωίσω,
μόνο κοιμάμαι σε σπηλιές, προσκέφαλο λιθάρια,
ζεστό ψωμί δεν έφαγα, χιόνι λιώνω και πίνω.
Εγώ είμαι κόρη του βουνού κι αρχόντων θυγατέρα.
Βγήκα με όπλα, με σπαθιά, τον Τούρκο να χτυπήσω.
Προσμένω η πατρίδα μου Ελεύθερη να γίνει.
Σύρε, πουλί μου, στ’ Άγραφα, σύρε στο Καρπενήσι
και μήνυσε στην κλεφτουριά και στους καπεταναίους
πως ήρθε η ώρα κι ο καιρός να γίνουμε ούλοι ένα".

Απ’ το Βραχώρι έρχονται χιλιάδες Αρβανίτες
στάχτες αφήνουν πίσω τους, το θάνατο σκορπάνε.
-"Εδώ είναι λημέρια κλέφτικα και Τούρκος δεν πατάει".
Καραϊσκάκης πρόσταξε Τσάκα και Μπακογιάννη
μ’ όλα τα παλικάρια τους να πάρουν θέση μάχης,
να οχυρωθούvε στα στενά δίπλα στο Σοβολάκο.
Εκεί και η Καπετάνισσα σαν άντρας πολεμάει.
Τούρκικο βόλι χτύπησε πισώπλατα τη βρήκε.
Αντιλαλούν οι ρεματιές, κλαίνε τα κλαψοπούλια,
Χάθηκε η Καπετάνισσα της Ρούμελης καμάρι.

Βασίλης Σιορόκος

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ

Αυτό το υπέροχο τοπίο, αυτή η πανέμορφη περιοχή με την Γέφυρα και την λίμνη Κρεμαστών, δεν βρέθηκε κανένας πολιτικός μέχρι τώρα να την αξιοποιήσει.
Τέτοια τοπία δεν μπορείς να βρείς πουθενα΄στην Ελλάδα. Και όμως το χωριό μας και η εν γένει περιοχή είναι τουριστικά αναξιοποίητη. Που είναι ο Δήμαρχος και οι Βουλευτές;

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΗ ΣΑΓΔΑΡΗ

Με την ελπίδα ότι και φέτος το πανηγύρι στην ΣΑΓΔΑΡΗ, θα είναι το μεγάλο γιορτάσι της περιοχής μας, στις επόμενες μέρες θα γίνουν από τον Σύλλογο όλες εκείνες οι ενέργειες έτσι ώστε η κορυφαία αυτή θρησκευτική πανήγυρη του τόπου μας να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Νεότερα για το θέμα αυτό σε επόμενη ανακοίνωση.
Σήμερα δημοσιεύουμε φωτογραφία από το πανηγύρι που έγινε πέρυσι στη ΣΑΓΔΑΡΗ με πρωταγωνιστές στο χωρό τον Σπύρο Σερπάνο, τον Γιώργο Τσούλο, τον Κώστα Μακροζαχόπουλο και τον Τάσο Ίσαρη, πραγματικό και γνήσιο φίλο του χωριού μας.